W tym miasteczku jedzą 500-letnie dania! Czym zaskakuje Ferrara?

W tym miasteczku jedzą 500-letnie dania! Tylko w Ferrarze poczujesz smak renesansu za każdym razem, gdy wchodzisz do restauracji.

Messisbugo był jednym ze sławnych szefów kuchni renesansu. Jego sprawność podczas wielodrożnych bankietów, aby zaimponować odwiedzającym głowom państw, doprowadziła go do napisania jednej z najwcześniejszych książek kucharskich na świecie. Jego książka “Banchetti, composizioni di vivande e apparecchio generale” (“Bankiety, przepisy i nakrywanie do stołu”) została opublikowana w 1549 roku, rok po jego śmierci. Oprócz przykładowych menu obiadowych i parowania napojów wymienia 300 przepisów.

I to dzięki Messisbugo prawie pięć wieków później mieszkańcy Ferrary nadal jedzą ulubione potrawy Estes. Ponieważ podczas gdy każde miasto we Włoszech ma swoje popisowe potrawy, dania z Ferrary pochodzą prosto z książki kucharskiej z tego XVI-wiecznego dworu.

W tym miasteczku jedzą 500-letnie dania!

Wszystkie sięgają renesansu. W rzeczywistości salama da sugo była uważana za ulubione danie Lukrecji Borgii, która przybyła do Ferrary w 1502 roku.

Salama – przygotowana z różnych kawałków wieprzowiny, w tym szyi, wątroby i języka, z tłuszczem wiążącym wszystko razem – jest doprawiana przyprawami, w tym goździkami, cynamonem, czerwonym winem. I wszechobecną przyprawą Ferrary, gałką muszkatołową. Następnie dojrzewa w osłonce wieprzowej przez około rok, moczy się w wodzie przez trzy dni w celu zmiękczenia, a następnie gotuje do 10 godzin.

To połączenie słodko-pikantnych potraw często znajduje się w kuchni Estense – jest wyjątkowe.

Mówi szef kuchni Elia Benvenuti. Jej pasticcio to mieszanka makaronu i sera, zawinięta w słodką ciasteczkową skórkę. Podchodzisz do tego z niepokojem – Jak to może kiedykolwiek dobrze smakować? – ale jakoś to działa. Słodka skórka wydaje się nawet dopełniać smak białego sosu ragu i beszamelu.

Włochy opierają się na swojej historii. Nie mamy Doliny Krzemowej – to jest nasze bogactwo.

Dla tych, którzy są zwolennikami kuchni molekularnej, gastronomia renesansowa może również przesuwać granice.

Charakterystyczny smak „agrodolce” (słodko-pikantny) Estes był metodą konserwatorską. Ludzie mieli ocet, wino i sól. Marco Polo go użył.

Twierdzi Cavicchio. I chociaż w restauracji używają nowoczesnych technik, to chcą, aby smak był jak najbardziej zbliżony do ich dziedzictwa.

Jak wszędzie we Włoszech, restauracje i dziedzictwo kulinarne są ważne dla mieszkańców. W Da Noemi – restauracji nazwanej na cześć jego babci, 23-letni Giovanni Matteucci ma hobby inne niż osoby w jego wieku. Kupuje zabytkowe kopie książek kucharskich Ferrarese.

Słodycz była synonimem jedzenia bogatych. Używali wielu przypraw i cukru, aby pochwalić się swoim bogactwem.

Mówi, że nawet przepisy na wyśmienitą lasagne zawierały cukier i cynamon.

Ferrara jest piękna ze względu na rodzinę Este i to samo dotyczy ich potraw. Ludzie przyjeżdżają po to do Ferrary i musimy to chronić.

Podsumowuje Matteucci.