Moc dotyku. Co tracimy przez pandemię koronawirusa?

Moc dotyku. To zmysł, który uważamy za pewnik, ale tęsknimy za nim, gdy go nie ma. Psychologowie określają uczucie deprywacji i opuszczenia, którego doświadczamy jako „głód skóry”.

Dotyk jest językiem uniwersalnym, ale każda kultura ma swój własny sposób mówienia. W Afryce Północnej i na Bliskim Wschodzie mężczyźni składają ręce razem na powitanie, a następnie całują własne dłonie lub przykładają je do serca. Kongijczycy dotykają się na skroniach i całują w czoła. W Tuvalu obwąchują sobie policzki. Andamańscy wyspiarze w Zatoce Bengalskiej siadają sobie na kolanach, a na pożegnanie, podnoszą dłoń drugiej osoby do ust i dmuchają.

Dystans społeczny przypomniał nam, jak kluczową rolę w naszym samopoczuciu odgrywa dotyk.

Stwierdził historyk społeczny i kulturowy Joe Moran

Moc dotyku

Dotyk to nasze pierwsze doznanie. Ręka dwumiesięcznego płodu ludzkiego chwyci ją, gdy poczuje coś w dłoni. Noworodek instynktownie odwraca głowę w kierunku dotknięcia policzka. Również dzieci na całym świecie bawią się w berka bez konieczności uczenia się, jak to zrobić.

W ostatnich latach zawody opiekuńcze ożywiły praktykę leczenia dotykiem. Obecnie wiadomo, że delikatny dotyk innych osób wzmacnia układ odpornościowy, obniża ciśnienie krwi, obniża poziom hormonów stresu, takich jak kortyzol. Powoduje również uwalnianie tego samego rodzaju opiatów, co leki przeciwbólowe. Wcześniaki przybierają na wadze po lekkim pocieraniu od głowy do stóp. Masaże zmniejszają ból u kobiet w ciąży. Osoby z demencją, które są przytulane i głaskane, stają się mniej podatni na drażliwość i depresję.

Skóra, która stanowi prawie 20% naszego ciała, jest jednak naszym największym i najbardziej wrażliwym narządem. Obszar skóry wielkości złotówki zawiera 50 zakończeń nerwowych i prawie metr naczyń krwionośnych. Dotyk jest wykrywany przez receptory czuciowe, ukryte w skórze na różnych głębokościach. Jeden z tych receptorów, ciałko Paciniana, reaguje na ciśnienie i wibracje. Potrafi wykryć ruchy mniejsze niż jedna milionowa metra.

Podczas lockdownu, ludzie stęsknieni dotyku zostali zmuszeni do improwizowania. Obejmują siebie, ściskają poduszki i kołdry lub ciasno okręcają się kocami. Branża robotyki próbowała odtworzyć dotyk człowieka za pomocą „przytulnych koszulek” z obsługą Bluetooth i silikonowych ust, które pozwalają na zdalne trzymanie i całowanie kogoś. Ale to nie to samo i nigdy nie będzie, niezależnie od tego, jak dobra będzie ta technologia. Podsumowując, nic nie zastąpi ludzkiego dotyku.