Cud nad Wisłą. Jaki wpływ na losy świata miała Bitwa Warszawska?

Cud nad Wisłą to jedno z najważniejszych zwycięstw historii Polski. Bitwa Warszawska była momentem kulminacyjnym wojny polsko-bolszewickiej.  Starcie zbrojne stoczone było w dniach 13–25 sierpnia 1920 roku pomiędzy Rosją Radziecką i Polską

Znalazłszy się w krytycznej sytuacji, u progu spodziewanej przez wielu klęski, oddziały Wojska Polskiego zdołały odepchnąć i pokonać nacierającą Armię Czerwoną. Zwycięstwo strony polskiej w bitwie pozwoliło zachować niepodległość odradzającej się Rzeczypospolitej, a także przekreśliło radzieckie plany ofensywy na Europę Zachodnią oraz plany rozpętania międzynarodowej rewolucji

Cud na Wisłą jest uznawany jako przełomowy dla historii świata

Cud na Wisłą został uznany jako 18. przełomowa bitwa dla historii świata. Została tam dopisana przez Edgara Vincentego D’Abernona, brytyjskiego polityka i pisarza. Znalazła się w tym zestawieniu razem z choćby ze starożytną bitwą pod Maratonem czy napoleońską bitwą pod Waterloo.

W polskiej historiografii najbardziej utrwaloną nazwą bitwy jest Bitwa Warszawska. Popularne określenie Cud nad Wisłą zostało użyte pierwszy raz przez  Stanisława Strońskiego, który 14 sierpnia 1920 przypomniał podobnie dramatyczne położenie Francji w czasie I wojny światowej we wrześniu 1914, kiedy to nieoczekiwane odrzucenie wojsk niemieckich z przedpola Paryża nazwano cudem nad Marną.

Pierwszy raz w debacie publicznej użył go Wincenty Witos i było ono chętnie podnoszone przez politycznych przeciwników Piłsudskiego, kwestionujących zasługi marszałka w przygotowaniu i przeprowadzeniu tej operacji.

Wielkie znaczenie Bitwy Warszawskiej

Bitwa Warszawska miała wielkie znaczenie dla przyszłej historii świata. Dzięki polskiemu zwycięstwu, bolszewicy nie ruszyli dalej na zachód i nie mogli przeprowadzić ogólnoświatowej rewolucji.

W wyniku bitwy warszawskiej (i następującej po niej niemeńskiej) 15 października delegacje polskie i sowieckie zawarły w Rydze zawieszenie broni, a w marcu 1921 na jego bazie zawarty został traktat pokojowy, który do agresji ZSRR na Polskę 17 września 1939 na ponad 18 lat uregulował stosunki polsko-sowieckie i wytyczył polską granicę wschodnią.

Straty strony polskiej wyniosły: ok. 4,5 tys. zabitych, 22 tys. rannych i 10 tys. zaginionych. Szkody wyrządzone sowietom nie są znane. Przyjmuje się, że ok. 25 tys. bolszewików poległo, 60 tys. trafiło do polskiej niewoli, zaś 45 tys. zostało internowanych przez Niemców.